Opprivande!

Venar og fiendar av filmklassikaren "Loevenes konge", vi er alle blitt lurt!

Foer eg forlot Hald var eg so freidig at eg foreslo at aa sjaa "Loevenes konge" maatte gaa som pensum for meg paa grunn av alle swahilinavna der. Eg kom hit ned til swahilitalande Tanzania i god tru om at eg var sann middels godt foerebudd iallefall, og starta tidleg aa briefe med ord som simba og anna. Nokre ord fekk imidlertid ikkje like god opslutning, men eg slo meg til ro med at det trulegvis berre var uttalemaaten eller uforutsette tilfeldigheiter som gjorde utslaget. No veit eg betre..

Den grovaste feilen er definitivt denne, at Mufasa skal bety "far". For aa vere heilt noeyaktig betyr det ingenting paa swahili, ikkje eingong i naerleiken! Sarabi, kviga til Mufasa, har heller ingen meining.

Og Nala, denne fagre ungmoeya som Simba tek til slutt, skulle eigentleg bety "gaave". Det betyr det slett ikkje, for det betyr rett ut: "eg et" eller "i'm eating" paa engelsk. Sjarmerande.

Paa plussida kan eg nevne at fy-orda pumbaa og shenzi er korrekte, og eg har allereie slengt dei ut til uaerlege konduktoera paa dalladallaen (matatu, silditoenneminibuss). Stjernetreff!

Til slutt kan eg advare med ein gong mot aa kalle nokon jente paa fotballbana, uansett om personen filma eller dette lett. Det laga ganske stort leven og kreve aereopprettande hevnaksjona.

Spraak e vanskeleg, maaten aa kommunisere paa enda vanskelegare=)

Getaway in Arusha

Her forleden dag skjedde det noko veldig pussig. Bakteppet for det heile er at Høgtun fhs er på besøk med CHRISC i Arusha og ventar på at bussen deira skal kome. Eg og Helge, samt ein jovial local so kan norsk og heite Joseph, sitte på bussen som er på veg til hotellet deira. So lang, so bra. Vi parkerar utanfor hotellet, framleis alt vel. Men herifrå og ut skjere det seg.

Sett ifrå vår ståstad skjer dette: Bussjåføren får plutseleg makk i baken og ein vill trong til å forlate åstaden. Dette gjer han òg, på ein dristig måte. Han ryggar bussen ut i vegen, som inneheld ei stor mengde bilar på veg til og frå byen, med ein aktiv brøytestil. Vi høyrer skrens og tuting, men har veldig begrensa sikt bakover og kan ikkje vere sikker på kva som skjer. Det kan heller ikkje bussjåføren.

So startar han å køyre framover, og her tek for alvor galskapen tak. Bussjåføren, heretter kalla Jogeir, veit at det ligg eit trafikert kryss framføre oss og tek affære. Han svingar inn på ein bensinstasjon, er like ved å meie ned 3-4 fotgjengarar, svingar inn mellom to bensinpumper i 40 km/t og 3-4 nye fotgjengarar får klump i halsen idet vi køyrer ut på ein ny veg. Av frykt for regntid og liknande er det fullt av omvendtfartshumpar i gatene her, men bussjåføren stolar blindt på demparane til bussen. I notid og spesielt ettertid er dette ein ufortent tillit til bussen.

I neste kryss er det uheldigvis, for dei andre bilane, kø. Men i kraft av stor fart og ståpåvilje klarer Jogeir å snike seg igjennom kryssande kø via feil køyrefelt og er iferd med å faktisk kome inn på rett side av vegen. Det han ikkje tenkte på var at det kunne kome bilar ifrå den lovelege retninga. Vi høyrer ein slags "krasj-skrens"-lyd og vill tuting, men dette får på ingen måte Jogeir til å roe ned eller stoppe opp. Oppmuntra av fri passasje rett framover gir han heller litt ekstra gass igjennom bygatene.

Etter ein hasardiøs 90-gradar, via ei over gjennomsnittleg stor dike i vegen, kjem vi inn på ein moldgate. Ca 100 meter inn denne forsømte gata, med mange folk og med altfor stor fart, bråbremsar vi. Jogeir hiv oss ut og forsvinn i det fjerne. Attende er ei stor støvsky og spørsmålsteikn.

Heldigvis kunne ein skrattlattermild Joseph forklare kva som eigentleg hende. Det viser seg at utanfor hotellet stod ein tilsett i noko som likna biltilsynet og inspiserte bussen. Då bussjåføren vart gjort oppmerksam på at han hadde forsømt både avgifter og anna bestemte han seg for å sleppe unna den komande bota med å forlate åstaden på ein hurtig måte.

Til alt hell hadde Jogeir ikkje gløymt avtalen med oss, og etter ei stund kom han tilbake med ein anna buss, bestebussen, som han faktisk hadde betalt avgifter på og som var registrert for omtrent so mange som vi var.

Er etter dette ekstra forsiktig med å krysse vegen når eg ser ein buss i nærleiken!

Fix you - Ordne

For spesielt interesserte kan eg legge ut teksta paa songen vi song i bryllaupet. Det e ein gammal slager av Coldplay so heite Fix you, delvis stramt og delvis laust omsett til konservativ nynorsk.


Ordne
av The Wedding Singers

Naar du freistar som best men lukkast ei
Naar du faar det du spoer, men ei det du boer
Naar du er so troeytt, men du faar ikkje ro
Fastlaast i raesargir

Og naar taarene stroeymer nedover ditt andlet
Naar du misser noko du aldri finn att
Naar du elskar nokon men det vil seg ei
Kan det bli verre?

Refr:
Ljos vil rettleie deg heim
Og antenne dine eigne bein
Og eg skal freista aa ordne

Over hoegaste fjell og djupaste dal
Naar du er so forelska til aa oversjaa
Men om du aldri freistar vil du aldri vita
Kva du er verdt

Refr:

Bridge: (eit fantastisk mellomspel av Helge)

Ein taarestraum, ned i ditt andlet
Naar du misser noko du aldri finn att
Ein taarestraum, ned i ditt andlet
Og eg

Ein taarestraum, ned i ditt andlet
Eg lovar det eg har laert av mine mistak
Ein taarestraum, ned i ditt andlet
Og eg

Refr: (Mjukt og fagert)

The wedding singers

Bryllaup e kjempekjekt, ogsaa i Afrika kan ej konstatere etter denne helga. Laurdag 08. gifta Aron, sjefen vaar paa chrisc-kontoret, seg og vi var inviterte. Ikkje nok med det, Helge hadde i tillegg invitert oss til aa synge i bryllaupet. Vi hadde laga til eit svaert nummer med keyboard med rytmeboks, melodikasolo og fleirstemt refreng. Men so gjekk straumen ein halvtime foer vielsen starta! (Det vil seie ca ein time etter det som stod paa innbydelsen)
Loeysingsorienterte som vi er fann vi det best aa la Helge gjere tingen sin paa melodika, og eg song av full hals heile songen aleine.

Dei som kjenner oss vil vel ikkje verte overraska over at innslaget vi hadde planlagt hadde eit snev av nachspiel og userioesitet over seg, slett ikkje nedtona av den nysydde maasaidressen min. Noelinga var difor stor daa vi vart kalla fram rett foer vielsesseremonien skulle starte for aa framfoere. Kanskje var Aron sin tanke og vaar tanke for innslaget ikkje heilt lik?
I ettertid ser eg at dette kan fort stemme, men vi har enno ikkje hoeyrt nokre sure miner (eller saerleg skryt for den del) Men vi fekk heldigvis mange "Thank you for singing", so heilt feil kan det ikkje ha vore.
Laerdomen e at med maasaidress verte det aldri feil!

Her e ej og svigerfedre og andre mzee's. (Helge sitt bilete)


Eit av dei meir artige tinga med bryllaupet er denne gjengen her, eit ekte og feiande flott brass band. Dei koeyrde paa heile dagen og kvelden igjennom i tide og utide, og gjorde seg meir enn fortent til loenna si. I tillegg drog dei ei 15 sekunds strofe kvar gong nokon sa noko bra i kyrkja. Litt som ein veldig eskalert hi-hat (badom-tsjj) kvar gong nokon vitsar. Trur det naeraste eg kjem for aa beskrive det er aa henvise til flaaklypafilmen og det blaaseorkesteret dei har der.


Festen etterpaa var heilt sjef, og eg er veldig glad Helge og ein misjonaer som heiter Per Ove var med aa oppleve det. Ken skulle eg veksla blikk, glede og latter med viss ikkje?! Vi kan vel seie at vi har faatt vaar del bongo flava love songs og "Nakupenda" (I love you), og kanskje ogsaa brassmusikk. Av snodige, men artige, ting var kanskje dette det kulaste: Den tradisjonsrike heilstekte bryllaupsgeita som brudeparet mata til seg sjoelv og naer familie.


Eg og Helge fekk i tillegg aera av aa opne ei flaske sjampis kvar og servere til svigers, til stor jubel og aatgaum (lokalt og omstridt ord, oftast brukt om staahei).


Ein heilt kjempekjekk dag til, ka e oddsa?

Svipptur

Som kanskje lesarar av Helge sin blogg har faatt med seg so har vi vore ein rask tur til Haydom sjukehus inni bushen, eller Little Norway som det kanskje burde heitt.


Vi fekk paa tilfeldig vis snike oss med eit lite fly og ein hoeg pilot so heitte Eivind, og berre flyturen til va definitivt verdt turen. Her sjekka pilot Eivind at det ikkje har kome antiloper i luftinntaket.


Haydom fekk vi jogga oss nesten igjennom, akkompagnert av lab technician Nikodemus, eller Oddgeir som eg heller vil kalle han. Som biletet viser hadde Helge ikkje ein gong tid til aa sjaa i kamera.


Rett foer vi skulle til aa ta av heim att vart vi overraska av eit styrtregn som berre Afrika eller Bergen kan frambringe. Etter kvart vaage pilot Eivind seg ut for aa sjekke og sparke litt i flystripa og jage vekk kyrne som hadde forvilla seg dit. Som vi ser har vi relativt mykje ver paa ein gong.


Det heile var kjempekjekt, og det la heller ingen dempar paa opplevinga at vi flaug veldig lavt paa heimturen grunna turbulens. Ein kunne nesten sjaa hola i tenna paa maasaiane som jogga rundt paa savanna under oss!